Drakunkulus zwyczajny to niezwykle efektowna bylina z rodziny obrazkowatych (Araceae), pochodząca z regionów basenu Morza Śródziemnego, takich jak Bałkany, Turcja i Grecja. Jest to roślina o egzotycznym wyglądzie, ceniona za swoje niezwykle oryginalne, duże kwiatostany oraz dekoracyjne ulistnienie. Jednocześnie znana jest ze swojego specyficznego zapachu, który wabi owady zapylające, głównie muchy.
Roślina dorasta do wysokości 90–150 cm, tworząc wyprostowaną, smukłą sylwetkę. Jej liście są duże, dłoniasto podzielone, o wyraźnych, głębokich klapach i intensywnie zielonym kolorze, często ozdobione jasnymi, marmurkowymi wzorami. Wyrastają na długich, mięsistych ogonkach liściowych, które często mają plamiste wybarwienie, co dodaje roślinie dodatkowego waloru estetycznego.
Najbardziej spektakularnym elementem Dracunculus vulgaris jest jej kwiatostan, który pojawia się późną wiosną lub wczesnym latem, zazwyczaj w maju i czerwcu. Składa się on z dużej, ciemnofioletowej pochwy (spathe), która może osiągać długość do 50 cm, otaczającej smukłą, czarnofioletową kolbę (spadix). Pochwa jest mięsista, lekko pomarszczona i zwęża się ku górze, nadając roślinie dramatyczny, niemal surrealistyczny wygląd. Warto jednak pamiętać, że w czasie kwitnienia roślina wydziela intensywny zapach gnijącego mięsa, który przyciąga owady zapylające, co jest naturalnym mechanizmem adaptacyjnym.
Po przekwitnięciu roślina wytwarza owoce w postaci kulistych jagód, które początkowo są zielone, a w miarę dojrzewania stają się jaskrawoczerwone, co dodaje jej kolejnego ozdobnego elementu pod koniec sezonu.
Dracunculus vulgaris preferuje stanowiska słoneczne lub lekko półcieniste, najlepiej osłonięte od wiatru. Wymaga gleby żyznej, przepuszczalnej i dobrze nawodnionej, ale nie toleruje nadmiaru wilgoci, szczególnie zimą, gdy bulwy są w stanie spoczynku. Aby zapobiec gniciu, zaleca się sadzenie jej w miejscach o dobrym drenażu lub na podwyższonych rabatach. Roślina jest stosunkowo odporna na suszę, co czyni ją odpowiednią do uprawy w ogrodach śródziemnomorskich lub w miejscach o podobnych warunkach.
W polskich warunkach klimatycznych smocza arumka wymaga ochrony zimą, szczególnie w regionach o surowych zimach. Zaleca się wykopywanie bulw po zakończeniu sezonu wegetacyjnego i przechowywanie ich w suchym, chłodnym miejscu do wiosny, choć w cieplejszych rejonach kraju można pozostawić je w gruncie, odpowiednio zabezpieczając warstwą ściółki.
Dracunculus vulgaris świetnie sprawdza się jako soliter w ogrodach naturalistycznych, na rabatach o egzotycznym charakterze lub w pojemnikach. Jego ekstrawagancki wygląd i unikatowe kwiaty przyciągają uwagę, czyniąc go centralnym punktem każdej kompozycji. Może być także sadzony w pobliżu roślin o dużych, kontrastowych liściach, takich jak gunnera, funkie czy paprocie, które podkreślają jego niezwykły charakter.
Dracunculus vulgaris to roślina o wyjątkowym, niemal teatralnym wyglądzie, która zachwyca zarówno miłośników egzotyki, jak i kolekcjonerów nietuzinkowych gatunków. Wymaga nieco troski w uprawie, szczególnie w chłodniejszym klimacie, ale jej spektakularne kwiaty i unikatowa sylwetka w pełni wynagradzają ten wysiłek.
W sprzedaży roślina w pojemniku p11 - 1 litr.